Radio Aquilo
ငါတို့ဟာ အတိတ်ကို သတင်းစကားတစ်ခုခု ပို့ဖို့ အစဉ်တစိုက် ကြိုးစားနေကြသူတွေ လေက သူ့လျှာသူ ခဏခဏသပ်ရင်း ကာလတရားကို နောက်မျိုးဆက်ဆီ တရွေ့ရွေ့ သယ်ဆောင်သွားပါလိမ့်မယ် သံချပ်ကာယာဉ်တန်းကြီး တအိအိ ချီတက်သလို လူမှုဘဝရဲ့ လူမသိသူမသိ အပျက်အစီးတွေနဲ့ ကပ်အတွင်းက ဇွမ်ဘီလူအုပ်ဟာ သတင်းစကားတစ်ခုကို ကြားရပြီးပြီးချင်း တောင်ကမ်းပါးအမြင့်ကြီးတွေကို တလှုပ်လှုပ် တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက် ထပ်ပြီး တက်ကြတဲ့ အဖြူအမည်းပြကွက်ကို ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ထပ်ဖန်တလဲလဲ ပြသနေခဲ့တာမှာ ဘယ်သူမှ မျက်လုံးမလွှဲခဲ့ဘူး ဘောလ်တစ်ပင်လယ်ရဲ့ မျက်စိတစ်ဆုံး ရေခဲပြင်ချပ်တွေက ငါ့ဇာတ်ပြောကို စက္ကန့်မလပ် နှောင့်ယှက်ပြုမူနေပုံမျိုးဟာ မြင်းသည်တော်က သူ့ရဲ့ မြင်းနင်းဖိထားတဲ့ နဂါးကို လှံတဝင့်ဝင့် ရွယ်ထားသလိုပေါ့ ဘယ်အချိန်ထိုးစိုက်မလဲဆိုတာ ဘဝရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာအကောင်းဆုံး အခိုက်အတန့်တွေလိုမျိုး ရေခဲလွင်ပြင်တွေဆီမှာမှ ရတဲ့ နွေးထွေးအရောင်တွေမျိုး လရောင်မကျတဲ့ အခန်းထဲမှာ လွင့်နေတဲ့ လရောင်ဆိုနာတာရဲ့ အချိန်ဆန့်ထွက်နိုင်မှုမျိုး အိမ်ကိုရှာမတွေ့ခဲ့တဲ့အကြောင်း လူ့အဖြစ်ကို မရခဲ့ခြင်းအကြောင်း အကြောင်းချင်းရာ စုံလင်နေပြီဖြစ်တဲ့ အလင်းနှစ်တွေက ငါတို့ကို ပွတ်တိုက်သပ်သွား