Cosmic Cavern

ဂျိမ်းစ်ရေ ငါတို့ အိမ်ပြန်ကြရအောင် တကယ်ရှိမရှိမသိတော့တဲ့ အိမ်တစ်လုံးဆီ ငါတို့ပြန်ကြရအောင် ဂျိမ်းစ်ရေ တော်လှန်ရေးထဲ စိုက်ဝင်နေတဲ့ မင်းရဲ့သံလိုက်အိမ်မြောင်ကို တစ်ရစ်ချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး ငါတို့ အိမ်ကိုပြန်ကြမယ် လရောင်အောက်က ဂစ်တာသံတွေကိုလည်း မေ့ပြီး ငါတို့ အိမ်ပြန်ကြရအောင် နှင်းမုန်တိုင်းတစ်ခုထဲ သဲမုန်တိုင်းတစ်ခု ရောပြီးတိုက်ခတ်လာတာကို မင်းရောငါရော အဆန်းတကြယ် ဖြစ်ခဲ့ရသလိုမျိုး ငါတို့ ဘယ်တုန်းကမှ မချစ်ခဲ့တဲ့ တိုင်းပြည်ကို ခေတ်ဆိုးကြီးထဲရောက်မှ နာနာကျင်ကျင် ငါတို့ ချစ်မက်ရသလိုမျိုး comfortably numb ကို မင်းတစ်လုံးချင်း တီးခတ်နေတုန်းမှာပဲ တိမ်တွေကို လက်ပြပြီး အခု ငါတို့ အိမ်ကိုပြန်ကြမယ် ဂျိမ်းစ်ရေ စစ်ပွဲတွေကြားထဲမှာပဲ ငါတို့အချင်းချင်း တီးတိုးပြောဖြစ်ကြတဲ့ စောက်သုံးမကျတဲ့ ဟာသတွေကို ဒါဟာဘဝပါလို့ပဲ အော်ရယ်ပြီး ဒီစစ်ပွဲပြီးတာနဲ့ ငါတို့ဘဝတွေဆီ ငါတို့ပြန်သွားကြမယ် ဂျိမ်းစ်ရေ ရန်ကုန်မြို့ကြီးရဲ့ တော်လှန်ရေးထဲမှာ ငါတို့တရှိုက်မက်မက် ရှုသွင်းခဲ့တဲ့ ဓာတ်ငွေ့တွေ ငါတို့ ဆေးလိပ်ထိုင်သောက်ရင်း လွမ်းမောခဲ့ကြတဲ့ လမ်းလယ်ကျွန်းရဲ့ အမှောင်ထုတွေ ကတုတ်ကျင်းတွေရဲ့နောက်မှာ ငါတို့လူငယ်ဘဝကို ယစ်ပူဇော်ခဲ့တာတွေ ကျွန်းတေ

ငါ ရန်ကုန်မြို့ကြီးဆီ ပြန်ရောက်လာတော့ ရှစ်မိုင်ကုန်းကျော်တံတားဟာ လူတိုင်းရဲ့ အဆီအငေါ်မတည့်မှုကို တစ်ကောင်တည်း ကြိတ်လှောင်နေတဲ့ အရွယ်ရောက်နေနှင့်ပြီ ငါ့ဘဝရဲ့ အချိန်တော်တော်များများကို ဘတ်စ်ကားပေါ်က နားကြပ်တွေထဲမှာ ကုန်ဆုံးခဲ့တယ် ငါ မတ်တပ်ထရပ်တယ် ဘဲလ်နှိပ်တယ် ကျိုက်ဝိုင်းဘုရားလမ်းပေါ်မှာ ကီးမားပလာတာ သုံးချပ် ဝယ်တယ် ပြီးတော့ ရှစ်မိုင်ကားမှတ်တိုင်ကို ငါ့ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်လို သေးကော့ပန်းခဲ့တာပါပဲ ငါတို့ တစ်မိုင်တိတိ လမ်းလျှောက်ကြတဲ့ ညနေခင်းတွေတုန်းကလို့ ပြောဖို့ အကွာအဝေးဟာ တစ်မိုင်တိတိ ဂျန်းရှင်းစီးတီးဘလူးစ်ကို ဂျန်းရှင်းစီးတီး လူလယ်ကောင်မှာ သံနေသံထားနဲ့ ရွတ်ဖို့ အကွာအဝေးဟာ တစ်မိုင်တိတိ မြစ်ကိုဖြတ်ပြီး တိုက်လာတဲ့ စောက်ရူးလေတွေကို ငါတို့ဟားတိုက်နေခဲ့တုန်းကလည်း အကွာအဝေးဟာ တစ်မိုင်တိတိ ညတိုင်းညတိုင်းမှာ ရှစ်မိုင်တံတားပေါ်က ငါတို့စီးလာတဲ့ ကားအသေးလေး လွင့်ကျသွားတယ်ဆိုတဲ့ အိပ်မက်အသေတွေအစား ကျောက်မြောင်းထဲက စောက်ရမ်းဟောင်တဲ့ ခွေးတွေကိုပဲ ဆရာတင်ပြီး အူလိုက်ချင်တယ် အချိန်ဟာ လမ်းမတော်သွားတုန်းက ကကတစ်စီးပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ မိုဘိုင်းဖုန်းတစ်လုံးလိုဖြစ်မယ် လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော နံပါတ်မှာ မြန်မာပလာဇာပေါ်မှ